برآورد میزان فرسایش و تولید رسوب در حوضه‌های آبخیز بر مبنای پردازش تصاویر ماهواره‌ای و فن‌ GIS با استفاده از نمونه‌ی فیزیکی تخمین رسوب EPM (مطالعه‌ی موردی: حوضه‌ی آبریز سد دز)

فرسایش خاک بر اثر آب یکی از مهم‌ترین عوامل ویرانی زمین به شمار رفته، و امروزه به عنوان یک خطر زیست محیطی جدی در سراسر جهان تلقی می‌گردد. در تحقیق حاضر با بکارگیری از فن سنجش از دور و سامانه اطلاعات جغرافیایی، میانگین فرسایش و رسوب ویژه و همچنین نقشه‌ی پهنه‌بندی خطر فرسایش در دو زیرحوضه‌ی بالادست سد دز، واقع در جنوب غربی استان لرستان، به نام‌های زیر حوضه‌های آب‌سرخ و کشور با مساحتی بالغ بر 19920 هکتار، به وسیله‌ی نمونه‌ی فیزیکی EPM انجام پذیرفته است. با توجه به نتایج به‌دست آمده، قریب به 60 درصد منطقه از نظر پوشش گیاهی، اراضی بایر یا مراتع فقیر به شمار می‌روند. از نظر طبقه‌بندی فرسایشی، می‌توان منطقه را به چهار طبقه با فرسایش کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد تقسیم بندی کرد. میزان متوسط فرسایش ویژه و بار رسوب تخمین زده شده به وسیله‌ی نمونه‌ی فیزیکی EPM در منطقه‌ی مطالعاتی به ترتیب برابر با 718/3203 و 844/2204 مترمکعب در کیلومترمربع در سال است. همچنین، با توجه به نقشه‌های پهنه‌بندی، مناطق واقع در قسمت میانی و جنوبی منطقه، به دلیل داشتن پوشش گیاهی فقیر و ساختار زمین شناسی سست، دارای فرسایش خیلی زیادی می‌باشند. در صورتی که مناطق شمالی منطقه، با توجه به تراکم بیشتر پوشش گیاهی، از فرسایش کمتری برخوردارند. میزان رسوب ویژه اندازه‌گیری شده در ایستگاه آبسنجی، 178/2223 مترمکعب در کیلومترمربع در سال است، که در مقایسه با مقدار محاسبه شده، نمونه‌ی فیزیکی EPM عملکرد مناسبی داشته است.